توصیه
ی چهارم، مسئله
ی مهمّ
اقتصاد مقاومتی است. در مورد اقتصاد مقاومتی، خوشبختانه در کشور هم
زبانی هست، [امّا] مشکل ما در همدلی است؛ آدم میترسد هم
زبانی باشد، همدلی نباشد.
ای بسا هندو و ترک هم
زبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان همدلی خود دیگر است
همدلی از هم
زبانی بهتر است(۱۶)
خب، این هم
زبانی هست، همدلی هم باید انجام بگیرد یعنی از بُن دندان به مسئله
ی اقتصاد مقاومتی باید باور آورده شود؛ باور کنیم که کلید حلّ مشکلات کشور در داخل است؛ ستون فقراتش هم
تقویت تولید داخلی است که حالا این کاری که شما کردید - قانون برداشتن موانع تولید -(۱۷) کار خوبی است و شنیدم - آن
طوری که گزارش شد به من - کار کارشناسی شده
ی خوبی هم بوده؛ اینها باید دنبال بشود؛ باید همه این را باور کنند. بنده عقیده
ام این است که اگر ما توانستیم تولید را در داخل تقویت کنیم، اگر توانستیم از
ظرفیتهای داخلی به معنای حقیقی کلمه استفاده کنیم، حلّ مسائل بیرونی آسان خواهد شد؛ حلّ مسئله
ی هسته
ای آسان خواهد شد.
خب، مسئله
ی هسته
ای به
صورت یک گِره درآمده؛ این [مسئله
] راه
حل
هایی دارد، [امّا] آن راه
حل
ها متوقّف به
تقویتِ درونی ما است؛ اگر این تقویت در درون انجام بگیرد، آن کار آسان خواهد شد.
غیر از مسئلهی هستهای هم سریالهای دیگری در انتظار ما است؛ اینجور نیست که همهی مسائل ما با غرب، با آمریکا، با صهیونیسم، با گردنکلفتهای اقتصادی دنیا فقط همین مسئلهی هستهای باشد؛ این تنها مسئله
ی ما نیست؛ دنباله
اش مسائل گوناگون -
حقوق بشر و امثاله و امثاله - [هست
]؛ حلّ همه
ی این مسائل آسان خواهد شد، نمیگویم به
خودی
خود حل خواهد شد؛ نه، تلاش لازم است امّا حل آن مسائل آسان خواهد شد. اگر چنانچه ما توانستیم این مسئله
ی داخلی را حل کنیم. این مسئله
ی اقتصاد مقاومتی را در قانون برنامه
ی ششم کاملاً ببینید؛ در قانون بودجه
ی سال ۹۵ این را به
طور کامل ببینید.
البتّه
سیاستها ابلاغ شده است، (۱۸) دستگاه
های
دولتی کارهای زیادی کردند. کارهایی انجام گرفته است امّا نگاه کنید ببینید
کجای این جدول ناقص است. بالاخره اگر یک دارویی را تجویز کنند که علاج
قطعی فلان بیماری است و این دارو هم مثلاً فرض کنید که پنج جزء دارد، اگر
یک جزء از این پنج جزء نبود، این دارو نیست ولو چهار جزء دیگرش باشد؛ باید
همه
ی این اجزاء وجود داشته باشد تا انسان بتواند منتظر شفا و نتیجه باشد. نگاه کنید ببینید کدام قسمت این جدول - به
قولِ فرنگی
مآب
ها این پازل - خالی است و باید پُرش کرد، آن را پیدا کنید. در قانون برنامه، در قانون بودجه
ی ۹۵ این را کاملاً نگاه کنید.
خب، البتّه بنده این را میدانم، برادران ما در دولت هم تکرار میکنند که
اینکه شما دائم تکرار میکنید چه و چه، خب ما دچار کمبود منابعیم. بله، بنده
هم میدانم که ما دچار کمبود منابعیم و
تحریم هم
تأثیر داشته است در این کمبود منابع - این را ما شکی نداریم - لکن وقتی
انسان کمبود منابع دارد، باید چکار کند؛ باید دو دستی به سر خودش بزند؟
باید شیون کند؟ نه، راه علاج پیدا کنید. راه علاج دارد؛ یکی از راه
های علاج
صرفهجویی است، صرفه
جویی کنید؛ در تقسیم و توزیع منابع داخلی، اولویتها را رعایت کنید؛ اینها راه علاج است. بن
بستی وجود ندارد. کمبود منابع، مشکل ما است، نه گره بازنشدنی ما؛ یک مشکلی است، این مشکل را باید برطرف کرد؛ خب این راه
حل دارد. ما الان پولها را گاهی در جاهایی خرج میکنیم که نباید در آنجاها خرج بشود. بعضی از دستگاه
ها را ما می
شناسیم - بنده از نزدیک بعضی از دستگاه
ها را می
شناسم - که توانسته
اند خدمات خودشان را به چند برابر افزایش بدهند بدون اینکه یک قِران به بودجه
ی
اینها اضافه شده باشد؛ با مدیریت درست، با نگاه درست، با کم کردن از مصارف
زائد؛ که این البتّه، هم شامل دولت است، هم شامل مجلس است، هم شامل
نیروهای مسلّح است. غیر از نیروهای مسلّح هم داریم [به
صورت] موردی، امّا در بخشی از نیروهای مسلّح هم در یک
جاهایی دیدیم که توانایی
هایشان و کارکردشان مضاعف شد، بدون اینکه بودجه
شان اضافه بشود؛ یعنی میشود این کار را کرد. پس بنابراین این کمبود منابع هم نباید برای ما بهانه
ای بشود برای اینکه بگوییم نمیشود کار کرد؛ نه، اگر انضباط مالی وجود داشته باشد، همه
چیز قابل حل است. این چیزها هم قابل حل است. البتّه تکرار میکنم این انضباط مالی مخصوص دولت نیست؛ مجلس هم همین
جور است، جاهای دیگر هم همین
جورند؛ همه باید انضباط مالی داشته باشند.
۱۳۹۴/۰۳/۰۶
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=29853